bir
hicri izgören şiiri;
sonunda ketum bir tarihe göçebe oldum
adressiz kaldım bu yüzden bir rüzgâr gibi
takıldım hiç büyümemiş bir çocuğun ardına
vizem yok, kimliğim sahte, yollar mayın döşeli
bir ömürde kaç sokak izi kalır geriye
saçlarımın ıslaklığından anlıyorum
orda bir çocukluğun yağmuruna varılır
yarpuz kokusu uğurlar sizi görmezsiniz
her sokak aslında bir patikadır
yüzümde bir yama gibi duruyor zaman
bütün aşkların kan grubu aynı olsa da
ayrıdır çıkmazları, son sözleri farklı
gözlerinin rengine uymaz intiharları
zaten hep gönüllüydü yanlışı yazgısına bulaştı
küçük sevinçlerin, büyük kederlerin sahibi
güneşsiz bir gölge, kansız bir yara oldu
hüsran sokağında bir aşk daha vurdu kendini